De weg van Sooke naar Ucluelet

Vandaag staat een lange rijddag op ons te wachten. Op tijd opgestaan dus en ook nu hebben we weer bij Kristina en Milos ontbeten, Zo vroeg in de ochtend is het nog wat fris, maar met een stralende zon aan de hemel kan het niet lang duren voordat het aangenaam warm is. Vandaag rijden we langs de westkust naar The Botanical Sea Gardens. Dat ligt aan het einde van weg nummer ?? helemaal naar het noorden tegen Port Renfrew aan. De Sea Gardens is een rotsformatie die miljoenen jaren geleden al gevormd is door de opwaartse druk van de aarde op die plek. Als je daar bent is dat niet gelijk wat je ziet want er zijn wel meer rotsen die boven water uitkomen, dus deze informatie moet je hebben van de informatieborden aldaar. Deze informatieborden vind je aan het begin van de wandeling door het regenwoud.

Het meest bijzondere aan dit gebied zijn de rotsformaties die door erosie uitgesleten zijn. Hierdoor ontstaat een biotoop van vissen, krabben, kreeftjes, bijzondere schelpen en nog veel meer. Naast het dierenleven meert hier ook veel kelp aan, grote bossen en stronken die aanvoelen als dik rubber. Daarnaast was er iemand in de hevige golven aan het golfsurfen.

.

Aanrader om dit gebied ook met de kinderen te bezoeken en het dierenleven te ontdekken. Het pad naar de Botanical Sea Gardens is ongeveer een half uurtje lopen door het regenwoud en naar mate je dichter bij zee komt wordt je steeds meer omarmt door de koele zeelucht; een teken dat je er bijna bent.

.

Bij de Botanical Sea Gardens zijn zoveel indrukwekkende rotsformaties dat je er gemakkelijk een paar uur kunt doorbrengen. Wij hebben een “loop” van 2,5 km gelopen, voor nu meer dan genoeg want we moeten door. Het volgende dat op het programma staat is Lake Cowichan een klein plaatsje aan een meer zo’n 100km verder door het binnenland in van Vancouver Island. Deze onverharde zand-/ grindweg heb ik jaren geleden al een keer gereden. Een goede 4×4 huurauto misstaat hier overigens zeker niet. Dit gebied werd voorheen alleen gebruikt voor vrachtwagens die geladen zijn met grote boomstammen voor de houtindustrie en lokale inwoners. Het gebied staat bekend om de houtkap, maar als je daar rijdt merk je daar niets van. Omdat dit een wat meer afgelegen gebied is, is de kans op het zien van wild groter. Ik wilde nu ook het gebied wat verder verkennen naar het noorden toe; richting Port Alberni.
Wat schetste mijn verbazing is dat de weg van Port Alberni naar Lake Cowichan inmiddels helemaal geasfalteerd is. Dat was natuurlijk prima en ontspannen rijden, maar we kwamen nu ook meer gewoon verkeer tegen. Helaas helemaal geen wild gezien.

Eenmaal aangekomen in Lake Cowichan zijn we de supermarkt ingedoken om lunch te kopen. Ondanks dat het wat verder landinwaarts ligt kun je er wel alles krijgen en er is ook een benzine station.
’s avonds hadden we een etentje gepland in Ucluelet. Dat was ongeveer nog zo’n 4 uur rijden en we wisten niet precies wat ons te wachten stond als het gaat om de weg conditie (asfalt??) dus gelijk maar weer op pad. Nou het was alles behalve asfalt en comfort. Het was een zandweg vol met gaten en het ergste nog is dat als je een auto voor je hebt rijden die een gordijn van stof opwerpt waardoor je nog minder ziet en je nog beter moet concentreren op de weg. Alles behalve relaxed. Om een vergelijking te maken is deze weg nog slechter dan de 2 binnenlandwegen (F35 Kjolur, F26 Sprengisadur) op IJsland. Misschien als je die een keer gereden hebt kun je er een iets betere voorstelling van maken. Kortom, houd je van avontuur, 2 uur lang door kuilen moeten rijden, je banden op de proef stellen, lekker door zand gordijnen rijden en een behoorlijk 4×4 onder je billen hebben? dan is dit de weg voor jou anders VERMIJDEN!!

Eenmaal op highway nummer 4 aangekomen is het wel een verademing. Door voor het laatste stukje naar Ucluelet. Weg nummer 4 is een mooie weg die die slingert door de bergen op weg naar de kust en ongeveer ene 50km voor Ucluelet heb je aan de rechterkant van de weg een in het oog springende rotsformatie waar sierlijk de rivier doorheen stroomt. Een uitgelezen plek om even lekker een koude plons te maken. Overigens zijn we niet de enige die deze mooie plek hebben ontdekt.

.

Fris en wel aan de laatste 50km begonnen en in Ucluelet aangekomen konden we zo goed als gelijk aanschuiven aan het Chef Dinner. Dit dinner werd in samenwerking georganiseerd met West Coast Distillery’s. Een kleine alcohol stokerij uit Tofino waar verschillede Gin’s en whiskey’s worden gemaakt. Bij ieder gerecht kregen we een andere cocktail. Wel bijzonder een cocktail ,’paring’ bij het eten. Aan tafel zaten de lokale ondernemers, sales manager van het hotel en wij. Leuk gezelschap en hebben heerlijk gegeten.
aangezien het een lang rijd dag was, zijn we direct na het eten gaan slapen